Futbolu sevdirenler vardır elbette, peki ya sen?

Seninkisi başka bir şey.Ne portakal turucusuna benziyor, ne havuç. Kewell turuncusu bu, Kewell. Daha geldiği an turuncuyla özdeşleşti Harry Kewell. Turuncu formamı, arkasında #19-Kewell yazanı yani, çok seviyorum. Ama şunu da çok iyi biliyorum ki artık hiçbir şey engelleyemeyecek, Kewell'ın sarı-kırmızıyla özdeşleşmesini.. Galatasaray dendiğinde ilk akla gelenlerden olmasını Kewell'ın.

Bahsedeceklerim kesinlikle bugün stoper oynaması ile ilgili değil. Daha doğrusu sadece bununla ilgili değil. Daha önce de yazdım. Belli bir stratejisi olan tek futbolcumuz Kewell. Nasıl bir karakter analizi yaptığımızı görebilmek için Kewell'ın ilk geldiği günlerdeki bir sözüne bakalım. Yanılmıyorsam bir basın toplantısı, sorulan soru Şampiyonlar Ligi'ni daha evvel kazandığı İstanbul'da tekrar bulunmasıyla ilgili. Cevaba bakar mısınız lütfen!! (Tam metni hatırlamıyorum, araştıramıyorum da şu an) "-O sezon sakatlığımdan dolayı takımıma çok katkıda bulunamadım, final maçında da maçın başlarında sakatlanıp çıkmak zorunda kalmıştım.. " O kupada çok emeği olmadığının altını çizen bir futbolcu profili... Benim için ötesi yoktur bu sözlerin zaten ....Ama kafama takılan tek bir şey var;
İş ciddiyeti? Eyvallah. Futbolu çok sevmek? Harika. Kendisine, arkadaşlarına ve rakiplerine saygı duymak? Mükemmel. İyi niyet?.. Sağlam karakter?.. Doğal liderlik?.. Profesyonellik?.. Futbolu yalayıp yutmuş olmak?.. Liverpool'un eski 7 numarası kadar yetenekli olmak üstelik?.. Hepsi iyi hoş. Bu takımda seni görme ayrıcalığını da yaşadık, bunu da yaşattın bize. Daha ne isteriz....

İyi de kardeşim SEN BİZİ NEDEN SEVDİN BU KADAR ?

(Hamburg maçı tabi ki ayrıca yazılacak yarın, içinden taktik yorumları olabildiğince ayıklanmış bir şekilde, ama Kewell çok şeyi hak ediyor. Elbette tüm aslanlarımız gibi. Fakat yukarıdaki soru duygularımı alt üst etmiş durumda. Sahi NEDEN KEWELL?)